FAQ-TY I MITY

Węgierski biochemik Albert Szent-Györgyi (1893 – 1986) otrzymał w 1937 r. nagrodę Nobla za sprawą papryki schowanej w kieszeni marynarki, którą pogardził podczas kolacji. Nie wyrzucił do śmieci sfatygowanego warzywka tylko przebadał je w laboratorium i odkrył… witaminę C! „Odkrycie polega na spojrzeniu na to, na co patrzą wszyscy, i pomyśleniu czegoś innego niż oni”. Wniosek od razu nasuwa się jeden: papryka w połączeniu z pracowitym umysłem staje się dobrodziejstwem wręcz dziejowym. Kawałek zmiętolonej papryki przyczynił się do rozkwitu biochemii, medycyny, dietetyki, nauk o ochronie zdrowia, farmacji.

W naszym świecie warzywną pop gwiazdą jest cebula do tego stopnia, że rada ukraińskiego miasta Drohobyczy wystawiła jej pomnik za ocalenie przed grypą. Z całym szacunkiem, ale cebula jest jednak tak powszechna, że aż nieinspirująca, nie zawiera tej diabelsko cudownej kapsaicyny niszczącej raka i nie mieni się intensywnymi kolorami, których widok zaostrza apetyt.  Na temat właściwości kapsaicyny napisano setki  naukowych artykułów. Dowodem na jej antyrakowe działanie jest (na przykład) Meksyk, gdzie odnotowuje się o znacząco mniej zachorowań nowotworowych niż tam, gdzie papryczki chili nie są podstawą kuchni. I to jest najważniejszy powód, dla którego ostrodziejowe sosy bazują na najostrzejszych papryczkach świata.

PS

Albert Szent-Györgyi pieniądze z nagrody Nobla przekazał w 1940 r. fińskiemu rządowi, by wspomóc ten biedny podówczas kraj podczas ruskiej inwazji.

Oznaczana skrótem SHU (ang.: Scoville Hotness Unit) to jednostka ostrości opracowana  przez amerykańskiego chemika Wilbura Scoville’a w roku 1912. On jako pierwszy zmierzył zawartość kapsaicyny w danym produkcie lub substancji. To właśnie ten związek odpowiedzialny jest ostrość m.in. papryczek chili. SHU dla papryki wyraża to co IBU dla piwa określając stopień jego goryczy. Najostrzejszą papryką chili jest Carolina Reaper red – SHU 2 200 000.

Gdy instagramowa gwiazdka z sojową late w filiżance ogłosi, że od pół roku zjada tylko brokuły, szparagi i dwie krewetki z awokado, to mafia od razu wchodzi w awokado. Tymczasem od mody mądrzejszy jest chemotropizm organizmu. To za jego sprawą ludzie w ciepłych krajach nie żałują ostrych przypraw na talerzu. Na ogół nie zdajemy sobie sprawy, że to właśnie pikanteria na talerzu najlepiej uchroni nas przed wakacyjną zmorą: biegunką wykreślającą tydzień z ciężko zapracowanego urlopu. Po części tylko prawdą jest, że przed „zemstą faraona” chroni lufa alkoholu. Tak się stanie tylko wówczas, gdy zmieszamy go ze wspomnianą kapsaicyną, najcenniejszym składnikiem papryczek chili. Warto wiedzieć, że kapsaicyna bardzo dobrze rozpuszcza się w alkoholu. Można zatem i należy dla zdrowotności w tropikach dołączyć procenty do ostrego posiłku, a organizm zrobi swoje. Mówimy oczywiście o rozsądnych ilościach, a nie całości składu wolnocłowego.  Koneserzy na dwa tygodnie przed wylotem robią nalewkę z garści ostrych strączków chili zalanych wódką w takiej ilości, by tylko je zakryła. Po 14 dniach trzeba miksturę odfiltrować. Stosować trzy razy dziennie po 10 kropli, a żadna zemsta nas nie ruszy. Efekt podobny uzyskamy dzięki stosowaniu naszych sosów; bynajmniej nie jest to lokowanie produktu zamiast pointy tekstu. Przy opisach papryk używanych do produkcji zobaczycie coś takiego, jak skala Scoville’a i to jest dowód prawdziwości tej rekomendacji.